Işığı toplayamam artık göğüme
Kararan damlalarda üşümekteyim.
Ürperişler örtüp üstüme
Evet, nihayet ölmekteyim.
Önce güneşi uğurladım kaderimden
Kirli camlarda izi kaldı.
Kızıllığını akıttım yüreğimden
İçim sevdaya bulandı.
Bıktım kalbime laf anlatmaktan
Ne hissedeceğimi dikte etmekten
Tüm intihar şekilleri hafif kaldı
Celladımı canımdan çok sevmekten.
Bir darağacı kuruldu ay ışığında
Halkaları kement oldu harelerin.
Umudumu kaptırdım ferda yolunda
Kim alacak elinden haramilerin?
Karanlığın kollarındayım
Can mumumu söndürür nefesi
Kuşluğa çıkmayacak tandayım
Acım var boğazımda elleri.
Nerede cennet , nerede?
Bırak ona gideceğim.
Ciğerime öksüz feryadıçekip
Lanet bir nefes vereceğim.
Gülüşleri içip aşırı dozda
Bir gamze sıkıp şakağıma
Ateşine düşüp göklerden
Azrail’ien diptebekleyeceğim.